Antalya-Korkuteli-Elmalı-Kaş-Kumluca-Kemer Bisiklet Turu (15—19 Kasım 2020)
Merhaba,
İlk turumu Marmaris- Kaş arasında yapmıştım. Kayınbiraderimle birlikte… Yıl 2005. O turdan itibaren 15 yıl içinde bir çok rotayı kat ettim bazen arkadaşlarla bazen de tek başına. Hatta çoğu zaman tek başına… Ama Kaş’a tekrar ulaşmak ve Kaş’tan Antalya’ya pedal çevirebilmek ancak 15 sene sonra gerçekleşecekti.
Bu sene için çok başka hayaller kurmama rağmen pandemi gerçeğinde daha kısa ölçekli turlar yapabilim. Bu kısa turlardan birini Antalya-Kaş arası için planladım. İş döneminin yoğun aktiviteleri sebebiyle yanıma bir tablet almıştım ve etaplarımı da kısaltmıştım. Normalde bir gün için planlayacağım etapları ikiye bölerek günün geri kalanını işle ilgili aktivitelere ayırmıştım.
Araçla Antalya’ya ulaşıp kaldığım otelin otoparkına aracımı bıraktım. Ertesi gün yola çıktım.
1. Gün : Antalya-Korkuteli
Otelden çıkıp Antalya’nın ana caddelerinde yol almaya başladım. Deniz seviyesinden 1000 m. seviyelerine çıkacak tırmanışım başlamıştı. Burdur yolundan Korkuteli ayrımına döndükten kısa bir süre sonra yol kenarındaki manavlardan birinden muz aldım. Biraz sonra asfalt üstündeki mesaj açlığımı bana iyiden iyiye hissettirdi. Düzlerçamı’nı geçtikten sonra yemek molası verdim. Aslında rotaya Termesos’u da dahil edecektim ama aklımda iş olunca yolu çok da uzatmamak için devam etmeye karar verdim. Hava çok güzeldi. Termesos ayrımı sonrası yolun eğimi arttı. Dinlene dinlene çıkmaya devam ettim. Eğim azaldı. Korkuteli’ne az kaldı. Girişindeki mantar heykeli çok ilginç geldi bana. Merkezinde bir otel bulup yerleştim. Günün geri kalanı yemek ve işle geçti.
Mesafe : 64,97 km
Yolda Geçen Süre : 5:07 saat
Ortalama Hız : 12,7 km/sa
Maksimum Hız : 49,9 km/sa
Yükseklik Kazancı : 1.144 m
Yükseklik Kaybı : 238 m
Maksimum Yükseklik : 1.005 m
2. gün : Korkuteli-Elmalı
Çok güzel bir sabaha uyandım. Korkuteli’den itibaren tırmanışlar devam etti. Temiz bir asfaltta 1.290 m.’lik Karaman Beli’ne tırmandım. Devamında çok fazla iniş yoktu. 3,5 saatin ardından varmıştım Elmalı’ya. Kalacak bir yer bulup yerleştim. Amacım Elmalı’daki müzeyi ziyaret etmek ve özellikle Elmalı Sikkeleri’ni görmekti. Tematik sunuşların olduğu odaları dolaştıktan sonra sikkelerin olduğu odada uzun bir zaman geçirdim. Müzeden çok keyif aldım. Yemek yiyip otele döndüm. Geri kalan zamanı yine işlere ayırmıştım. Havanın soğuduğu belli oluyordu. Accueather’dan gece sıfırın altına ineceğini görmüştüm. Ertesi sabaha hazırlıklı olmalıydım.
Mesafe : 52,77 Km
Yolda Geçen Süre : 3:22 saat
Ortalama Hız : 15,6 km/sa
Maksimum Hız : 44,6 km/sa
Yükseklik Kazancı : 586 m
Yükseklik Kaybı : 465 m
Maksimum Yükseklik : 1.357 m
3.Gün : Elmalı-Kaş
Sabah kahvaltı sonra kısa bir online toplantı yapıp çıktım yola. Bugün, klasik olarak 100 km.’yi geçecek bir etabım vardı Kaş’a kadar. Sabah hava sisliydi ve ciddi soğuk vardı. Elmalı’dan çıkarken hafif iniş olan yolda rüzgarı karşıdan alıp soğuğu iyice hissettim. Yolun devamında sis de vardı. O kadar soğuktu ki kısa eldivenimden çıkan parmak uçlarım bıçak sokulurcasına acıyordu. Garmin’den gördüğüm kadarıyla sıcaklık sıfırın altındaydı. “Biraz sonra ısınırım.” diyerek uzun eldivenleri arama zahmetine girmedim. Aslında yanımdalardı ama durmak istemedim açıkçası. Şu ana kadar sürdüğüm en soğuk havada sürüyordum. Bir sene önce Bolu Dağı’nı aşıp Bolu’ya inerken de hava çok soğuktu ama sıfırın altına inmemişti. Yine de bu soğuk hava güneş biraz yükselince yerini daha uygun bir sıcaklığa bıraktı. (Günün sonunda Kaş’ta havanın 20 derece olduğunu görecektim. Gün içinde 20 derecelik sıcaklık farkı da benim için yeni bir tecrübe olacaktı. :) )
Finike’ye giden ana yoldan ayrılıp Kaş’a ulaşmak için Gömbe istikametine devam ettim. Gömbe ve burada bulunan Uçarsu Şelale’sinin eşimle bizim için bir önemi vardı. Yıllar önce araçla Yeşil Göl ve Uçarsu Şelale’si için Kaş’tan Gömbe’ye gelmiştik. Şelaleye giderken, Yeşil Göl’ün yanında bir köylü kadın “Ayran içer misin oğul ? “ dedi. Ben de kabul ettim. Eşimle birlikte ayrını paylaştık. Kadın, bakracı göl suyuna daldırıp şöyle bir çalkalayıp bardağa doldurdu ve yine verdi. Göl suyundan ayrını da içtim. “Borcum ne kadar ?” diye sordum. “3 lira.” dedi kadın. Cüzdanıma baktığımda hiç bozuk param olmadığını gördüm. Cüzdanımdaki para da üstü kalsın denecek bir miktar değildi açıkçası. Eşimi kadının yanında bırakıp 1,5 km. yürüyüp arabadan bozuk para almaya gittim. Aynı yolu geri dönerken eşimle kadını bana doğru gelirken gördüm. Parayı verdim. Kadına “3 TL için rehin bıraktığım :) “ eşimi geri aldım. O vakitten sonra da Gömbe muhabbeti olduğunda hep “rehin bırakma” muhabbeti yapmaya başladık. :)
Gömbe’nin merkezinden geçip “eşimi rehin :) bıraktığım” dağlara baktım. Fotoğraf çekip suyu çekilmiş barajın üzerinden geçip ana yola bağlandım. Önce 1.380 m.’lik Sinekçi Beli, ardından 1.580 m.lik Kuruova Beline tırmandım. Kasaba’ya kadar muhteşem inişlerle ormanların içinden geçtim. İniş sırasında videolar çektim ve çok keyif aldım. Kasaba sonrasında Kaş’ın tepesine kadar 7 km.lik son çıkışı tamamladım. Tepedeki Opet’te telefon üzerinden bir toplantıya katıldım. 1 saat sonra tekrar yola çıktım. Gün batımında muhteşem bir manzara eşliğinde keyifli bir inişle Kaş’a vardım. Akşam Kaş’ta dolaşıp geceyi yine işe bağladım.
Mesafe : 104,28 Km
Yolda Geçen Süre : 5,56 saat
Ortalama Hız : 17,5 km/sa
Maksimum Hız : 57,0 km/sa
Yükseklik Kazancı : 1.123 m
Yükseklik Kaybı : 2.182 m
Maksimum Yükseklik : 1.534 m
4.Gün : Kaş-Kumluca
Sabah aklımda, 15 sene önce ilk turumu tamamladığım Kaş’tan, kıyı boyu yola devam edecek olmak vardı. Merak içindeydim. Önümde, dün gün batımına baka baka keyifle indiğim 11 km’lik bir yokuş vardı. Dura dura, fotoğraf çeke çeke çıktım. Bir gün önce tam karşıdan geldiğim ayrımda sağa döndüm. Tam bu noktada köpek barınağı vardı ve peşime takılırlar diye düşünüyordum ama ortalıkta peşime takılacak kuçu kuçu görmediğim için şanslıydım. Küçük iniş-yokuşlarla Demre’nin tepesine kadar yoğun güneş altında geldim. Muhteşem bir deniz manzarasında Demre’ye inerken bir yandan da bir toplantıya bağlanıyordum telefonumdan. Hatta bu sebeple karşı şeritten gelen tam yüklü bir turcu arkadaşla sadece selamlaşabildim. Ön-arka sarı çantaları göz alıyordu. Dursam epeyce muhabbet ederdim ama kulağımda toplantı olunca yola devam ettim. Demre’nin merkezindeki yemek sırasında da toplantıya iştirak ediyordum. Yemek ve toplantı aynı anda bitti. Yola çıktım. Beymelek Lagününe doğru Akdeniz’in güzel manzaraları eşlik etti. Bu yaz, burada, yol kenarındaki mavi yengeç restoranlarından birinde yemek yemiş ve gölde kocaman bir Caretta Caretta’nın çok yakınımızda suyun üstüne çıkışını izlemiştik birkaç sefer. İlginç bir görüntüydü. Lagün kıyısından sonuna kadar devam edip fotoğraf çektim ve Finike’ye doğru pedallara asıldım. Muhteşem manzaralarla, keskin virajlarla, zaman zaman yoğunlaşan trafikte keyifle ilerliyordum. Antalya’ya doğru gittiğim için deniz tarafındaki şeritten ilerliyordum. Orijinal planım Finike’ydi ama yola devam edip Kumluca’ya vardım. Kumluca merkezde yer bulamadığım için girişinde bulunan Uygulama Oteli’ne kadar geriye döndüm. Yemek vaktini yakalamıştım. Turun ikinci 100 km’lik etabını da keyifle tamamlamıştım.
Mesafe : 101,08 Km
Yolda Geçen Süre : 6,15 saat
Ortalama Hız : 16,2 km/sa
Maksimum Hız : 60,6 km/sa
Yükseklik Kazancı : 1.159 m
Yükseklik Kaybı : 1,179 m
Maksimum Yükseklik : 650 m
5. Kumluca-Kemer
Accuweather bugün tüm günü yağmurlu gösteriyordu. Ben de, Küre Dağları’ndaki faciadan sonra, tedbirimi erkenden alarak, kask kılıfından ayakkabı kılıfına kadar giyinmiştim. Tek eksiğim Ortleib çantalardı. Onun yerine, turu kısa tuttuğum için, eski çantamla (Konnix) yola çıkmıştım. Ama çöp torbalarını da almayı akıl etmiştim. :) Kahvaltı sonrası dışarıda ciddi bir yağmur ve rüzgar vardı. Biraz zaman geçirdim. Hazırlanıp yola çıkarken yağış biraz hafiflemişti. Bugünkü rota hem keyifli hem de yokuşluydu. Karşımda, “Türkiye’nin en güzel manzarası” olarak ünlenen Gelidonya Burnu vardı. Uzun bir süre, temiz bir asfaltta bu manzaranın tadını çıkardım. Karaöz’ün merkezinde Adrasan’a doğru sağlam bir yokuşa başladım. Biraz yağmur, biraz rüzgar, güzel ama gri bir manzara...
Adrasan’ın merkezine inerken yağmur iyice hızlandı. Oldukça ıslanmaya başladım. Bir evin önündeki sundurmanın altında beklemeye başladım. Evin hanımı ve çocuğu ile selamlaştım. Bir araç bulup Kemer’e ulaşayım dedim ama araç bulamadım. Sonra da yola devam ettim. Olimpos ayrımını geçip yeniden, bu sefer ana yola doğru yokuş çıkmaya başladım. Yol kenarında, evlerin karşısında, motorsiklet ve arabaların konduğu üstü kapalı bir garaj alanına sığındım. Yağmurun hafiflemesini beklerken dikkatimi çeken ilk şey Harley Davidson motorsiklet oldu. Kallavi bir modeldi. Sonra gözüm üstü branda ile kapanmış arabaya takıldı. Bu dizaynı tanıdığımı fark ettim. Sonra duvardaki şarj ünitesi de beni doğruladı. Burası neresi diyebileceğim, yanında yöresindeki evlerin öyle çok da gösterişli olmadığı bu derme çatma garajda branda altındaki araç bir Tesla’ydı. Etrafına tekrar baktım. Beklentim daha gösterişli bir villa vs. idi ama görebildiğim 2 katlı sıradan bir evdi. “Bu arabanın burada ne işi var ?”diyebildim sadece…
Yağmur hafifleyince o ilginç garajdan ayrılıp yokuşa devam ettim. Ana yola bağlandım. Yağmur bazen hızlı bazen yavaş eşlik etmeye devam etti. Yolda yine bir toplantıya katıldım telefonda. Uzakta Kemer’i gördüğümde artık yemek yiyebilecektim. Vakit akşam olmuştu. Yemek sonrası, gece vakti yola devam edip etmemek konusunda karasız kaldım. Hafta sonu yasakları başlayacağı için Cuma günü İstanbul’a dönmem gerekiyordu. Yarın da yağmurlu görününce turu burada bitireyim dedim. Bir araçla Antalya’ya ulaştım. Aracımı bıraktığım otele döndüm. Bisikletimi arabaya yerleştirip otele geçtim. Ertesi sabah İstanbul’a doğru yola çıktım. 15 yıl sonra Batı Akdeniz kıyısında yeniden keyifle pedallamıştım.
Bu maceranın (da) sonu…
Mesafe : 71,82 Km
Yolda Geçen Süre : 5:26 saat
Ortalama Hız : 13,2 km/sa
Maksimum Hız : 46,2 km/sa
Yükseklik Kazancı : 1.058 m
Yükseklik Kaybı : 910 m
Maksimum Yükseklik : 346 m
